Armando Broja, ka thënë se në Kampionatin Evropian në Gjermani mund të ketë mundësinë që t’i tregojë botës se kush është.
Broja, i cili është grumbulluar me kombëtaren shqiptare ka dhënë një intervistë për The Athletic.
“Nëse jam i përfshirë, do të jetë një mundësi për t’u treguar njerëzve se kush jam dhe për çfarë jam”. thotë ai.
“Sa herë që e mendoj, më sjell një buzëqeshje në fytyrën time. Kam ëndërruar gjithë jetën time të jem pjesë e diçkaje të tillë.”
Tani pret mundësinë për të luajtur në një nga skenat më të mëdha të futbollit kundër fuqisë së Italisë, Spanjës dhe Kroacisë – të gjithë finalistët e Kupës së Botës – në fazën e grupeve në Euro 2024.
“Kam shumë për t’u dëshmuar njerëzve dhe vetes time”, pranon Broja.
“Në futboll, ka shumë kritikë. Njerëzit gjithmonë dyshojnë për ju. Ata kujtojnë vetëm lojërat tuaja të këqija dhe ju gjykojnë në nivelin tuaj më të ulët”.
“Kënaqësia e vërtetë në futboll është të kapërcesh të gjitha këto. Unë do të përdor të gjithë negativitetin si lëndë djegëse për t’u treguar njerëzve gabim. Më është dashur ta bëj këtë gjatë gjithë jetës sime dhe ky Kampionat Evropian më jep këtë mundësi – të tregoj se jam kthyer nga lëndimi im, se mund ta bëj kundër disa prej vendeve më të mira në botë, disa prej mbrojtësve më të mirë, disa nga lojtarët më të mirë”.
“Unë thjesht dua t’i tregoj botës – vendit tim, familjes time, vetes, njerëzve që kanë dyshuar për mua, njerëzve që më kanë mbështetur – se mund t’i arrij pritshmëritë e mia dhe të bëhem lojtari që e di se mundem”.
Ai mes tjerash ka folur edhe për Sylvinhon, për të cilin tha se ka marrë mbështetje.
“Kam folur me të shumë herë në telefon dhe personalisht”, thotë Broja për Sylvinhon.
“Ai erdhi të më takonte në Angli kur isha ende me paterica dhe kur isha në Fulham”.
“Ai do të vazhdonte të më thoshte se sa shumë dëshiron të punojë me mua dhe se unë jam një pjesë e madhe e asaj që ekipi shqiptar po përpiqet të bëjë. Ai më bëri të ndihem i dashur dhe i vlerësuar. Është diçka që lojtarët e rinj kanë nevojë. Ai në thelb e siguroi atë krah rreth shpatullës kur më duhej”.
“Kur shkova në kampin e Shqipërisë në mars, ndjeva dashurinë që në momentin që mbërrita. Ishte ndoshta një nga momentet më emocionale kur luajta gjithashtu. I kisha të gjithë tifozët që bërtisnin emrin tim dhe stadiumi ishte plot. Por është një realitet i trishtuar që përfundova duke luajtur më shumë minuta për Shqipërinë gjatë asaj pushimi ndërkombëtar sesa në katër muaj për Fulhamin”, u shpreh Sylvinho.
