Në vitet e 90-ta, fshati Cahan u shndërrua në bazë kryesore të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në Shqipëri. E një nga shtëpitë që i hapi dyert për ushtarët e lirisë, ishte edhe familja Cahani nga ky fshat.
Në këtë shtëpi qëndroi për dy muaj edhe dëshmorja Luljeta Shala, ku la edhe shumë kujtime. Dy dekada pasi përfundoi lufta, në shtëpinë e njëjtë shkoi tani vëllai i Luljetës, Esati.
I zoti shtëpisë, Hamit Cahani, për Tëvë1, kujton kohën kur vet doli për ta pritur këtë grup të ushtarëve, e që në mesin e tyre ishte edhe Luljeta.
“E kam nxjerrë në muajin tetor këndej, me (grupin) e Mujë Krasniqit, edhe Isni Syla u kanë me neve. Vike përditë tek shtëpia jem. Ditën e fundit e përcollëm për andej, kur dëgjova që u vra, u ndjeva shumë keq, si me qenë vajza ime”, thotë ai.
E mbrëmjen e 13 dhjetorit, u dha urdhri që grupi i ushtarëve të Mujë Krasniqit, të nisën për në Kosovë.
Secili nga këta ushtarë, me vete kishte rreth 40 kilogram armatim.
Por, rruga e tyre, do të ndërpritej disa orë pasi u nisën nga Cahani i Shqipërisë.
Në Goruzhup të Pashtrikut, ushtarët e lirisë ranë në një pritë të organizuar nga forcat serbe.
Në mesin e 41 të vrarëve, ishte edhe Luljeta, së bashku më të fejuarin, Hysenin.
E pak orë më pas, ata që i shpëtuan kësaj prite, sollën lajmin që e tronditi Cahanin.
“Në mëngjes na treguan që kanë ra pritë, thanë janë vra 36 ushtarë, na treguan ushtarët e UCK. U ndiem keq, shkuam tek reparti e i ngushëlluam, se ata ishin në luftë, ishim edhe ne në luftë”, thotë Cahni.
Ndërkohë, përshëndetjen e fundit me Luljetën e mban mend mirë, Cymë Cahani.
E zonja e shtëpisë thotë se atë ditë, e kishin një parandjenje të keqe.
“Ka ardh, e ka pi një kafe, e ka hek prej trupit një jakne dhe tha për kujtim mbanë këtë jakne. Atëherë u përshendet me ne, ka shku përpjetë. Atëherë burri jem tha nuk qenka mirë hic, Lulja, edhe dicka ka me gjetë”, tregon ajo.
E kjo vizitë, më së shumti e emocionoi, vëllain e Luljetës, Esatin.
“Këta për mua janë familje e dytë, pas familjes sime. Normal, i falënderoj shumë për kontributin që e kanë dhënë gjatë luftë, dhe i falënderoj që i kanë bërë konak motrës sime gjatë luftës”, thotë ai.
Ndryshe, këtu në fshatin Cahan, përveç trajnimeve, UÇK-së, iu bashkuan edhe qindra mërgimtarë si dhe mblidhej armatim, që më pas nisej për në Kosovë.
