A e keni vënë re ndonjëherë se kur ecni përkrah partnerit tuaj, hapat kanë tendencë të sinkronizohen? Ose kur flisni me një mik të ngushtë, keni tendencë të merrni të njëjtin qëndrim si ai?
Emri shkencor për këtë është “sinkronizim sjelljeje” dhe i referohet aftësisë njerëzore për t’u sinkronizuar me njerëzit e tjerë për hir të jetesës në një shoqëri.
Disa studime kanë treguar se njerëzit jo vetëm që janë në gjendje të sinkronizojnë sjelljen e tyre, por se ata gjithashtu mund të sinkronizojnë fiziologjinë e tyre.
“Sinkronizimi ndërpersonal” mund të manifestohet në mënyra të ndryshme. Për shembull, kur njerëzit shikojnë të njëjtin film, aktiviteti i trurit të tyre sinkronizohet. Në mënyrë të ngjashme, kur të dashuruarit shikojnë njëri-tjetrin në sy, zemrat e tyre rrahin fjalë për fjalë si një.
Hulumtimi i ri i kryer nga shkencëtarët në Universitetin e Kolorados (CU) Boulder eksploron rolin e prekjes në nxitjen e sinkronizimit ndërpersonal në kontekstin e dhimbjes.
Ekipi u drejtua nga Pavel Goldstein, një studiues postdoktoral i dhimbjes në Laboratorin e Neuroshkencës Kognitive dhe Afektive në CU Boulder, dhe gjetjet u botuan në revistën Scientific Reports.
Dr.Goldstein shpjegon se çfarë e nxiti hulumtimin e tij, duke thënë: “Gruaja ime kishte dhimbje dhe e vetmja gjë që mendoja ishte: “Çfarë mund të bëj për ta ndihmuar?”. I zgjata dorën dhe më dukej se më ndihmonte. Doja ta testoja në laborator: a mund ta ulë vërtet dhimbjen me prekje dhe nëse po, si?”.
Studimi i dhimbjes dhe prekjes te çiftet
Dr.Goldstein dhe kolegët e tij mblodhën 22 çifte heteroseksuale për studimin e tyre, të cilët ishin të gjithë të moshës midis 23 dhe 32 vjeç.
Studiuesit u kërkuan çifteve të merrnin pjesë në një sërë testesh që përsërisnin përvojën e të qenit në një sallë lindjeje.
Pjesëmarrëseve femra iu caktua roli i “marrëses së dhimbjes”, ndërsa burrave ishin “vëzhgues të dhimbjes”.
Dr.Goldstein dhe ekipi i tyre regjistruan shkallën e frymëmarrjes dhe rrahjet e zemrës së pjesëmarrësve duke përdorur një elektrokardiogramë si në kushte dhimbjeje ashtu edhe pa dhimbje, si dhe në kushte prekjeje dhe pa prekje.
Në kushte pa dhimbje, çiftet ose uleshin së bashku pa u prekur, uleshin së bashku duke mbajtur duart, ose ishin në dhoma të ndara. Në skenarin e dhimbjes, të tre situatat u përsëritën, por gruaja iu nënshtrua “dhimbjes së lehtë nga nxehtësia” për 2 minuta.
Prekja rikthen sinkronizmin, lehtëson dhimbjen
Studimi konfirmoi gjetjet e mëparshme dhe tregoi se çiftet sinkronizohen fiziologjikisht vetëm duke qenë në shoqërinë e njëri-tjetrit.
Kur gruaja iu nënshtrua dhimbjes dhe partneri i saj nuk e preku, ky çiftim fiziologjik u zvogëlua ndjeshëm. Megjithatë, kur partneri mashkull i mbante dorën, rrahjet e zemrës dhe të frymëmarrjes u sinkronizuan përsëri, dhe dhimbja e gruas u zvogëlua. Përveç kësaj, mbajtja e duarve rriti empatinë e partnerit mashkull.
Në përgjithësi, prekja duket se luan një rol kyç në sinkronizimin ndërpersonal, pasi rriti çiftimin fiziologjik pavarësisht nëse gruaja kishte dhimbje apo jo.
Kjo konfirmon hulumtimin e mëparshëm të Dr.Goldstein, në të cilin ai tregoi se sa më empatik të jetë një burrë ndaj një gruaje, aq më pak dhimbje ndjen gruaja.
Duket se sa më të sinkronizuar të jemi fiziologjikisht, aq më shumë qetësohet dhimbja jonë. Megjithatë, studiuesit nuk e dinë nëse dhimbja me intensitet më të ulët rrit sinkronicitetin ndërpersonal, apo nëse është e kundërta.
