Hulumtimi novator i ADN-së që përfshin Bullgarinë, Maqedoninë e Veriut, Serbinë, Rumaninë, Shqipërinë dhe Greqinë ka zbuluar zbulime të habitshme rreth përbërjes gjenetike të popullatave ballkanike.
Studimi, i kryer në bashkëpunim nga shkencëtarë nga Serbia, Spanja dhe SHBA, hedh dritë mbi përhapjen e gjeneve sllave në rajon.
Sipas gjetjeve të raportuara nga Tanjug-u serb, bullgarët, rumunët dhe kroatët shfaqin përqendrimin më të lartë të gjeneve sllave, që varion nga 50% deri në 60%. Anasjelltas, grekët demonstrojnë praninë më të ulët të trashëgimisë gjenetike sllave, nga 4% deri në 20%.
Hulumtimi bazohet në historinë gjenetike të Ballkanit përgjatë periudhave të ndryshme historike, duke u mbështetur nga një analizë e gjerë e ADN-së së lashtë me burim nga mbi 140 skelete që datojnë nga shekujt 1 deri në 10. Kjo ADN e lashtë u përball me të dhënat gjenetike nga popullsitë bashkëkohore në vendet e studiuara.
Objektivi kryesor i studimit është të shfaqë vazhdimësinë e tipareve gjenetike midis banorëve modernë të Ballkanit dhe popullsisë së lashtë që datojnë nga epoka e bronzit, duke reflektuar mbi zhvendosjet gjenetike të popullsisë dhe modelet migratore gjatë dy mijëvjeçarëve.
Një zbulim i rëndësishëm i nxjerrë në pah nga studimi nënvizon një fluks të konsiderueshëm migrantësh sllavë gjatë shekujve 6 dhe 7, duke lënë një gjurmë gjenetike të thellë dhe të qëndrueshme në popullsinë ballkanike.
Analiza gjithëpërfshirëse jo vetëm që sqaron prevalencën e trashëgimisë gjenetike sllave, por gjithashtu ofron njohuri mbi përbërjen e ndërlikuar gjenetike dhe migrimet historike që kanë formësuar popullatat e ndryshme në të gjithë Ballkanin.