Për momentin, miqtë rajonalë të Izraelit po mbajnë një distancë të sigurt duke shpresuar se zjarri nuk do të arrijë në kufijtë e tyre.
Për disa vite, ishte “sekreti” më i ditur në Lindjen e Mesme: qeveritë arabe në të gjithë rajonin – por veçanërisht në mesin e monarkive të pasura të rajonit të Gjirit – po kërkonin që Izraeli të merrej me Iranin dhe të godiste Republikën Islamike aq fort sa të mundej.
Siç thotë thënia e famshme, armiku i armikut tim është miku im, dhe në përballjen me Iranin dhe grupet terroriste të lidhura me të, shteti hebre ishte në gjendje të fitonte shumë miq të rinj.
Pra, pse po të njëjtat qeveri arabe tani po japin alarmin për një sulm të mundshëm izraelit mbi kapacitetet e prodhimit të naftës të Iranit dhe duke i kërkuar Shteteve të Bashkuara të përdorin çfarëdo levash që mund të kenë për të frenuar dhe kufizuar përgjigjen e afërt të Izraelit ndaj sulmit me raketa balistike të Teheranit në fillim të këtij muaji?
Çfarë po shohin tani këto vende që nuk e panë gjatë gjithë atyre viteve kur brohoritnin për perspektivën e një sulmi izraelit kundër regjimit në Teheran?
Ditët e fundit ka pasur një vorbull diplomatike takimesh midis zyrtarëve arabë dhe iranianë, duke përfshirë liderët e fuqive rajonale si Arabia Saudite, Egjipti dhe Emiratet e Bashkuara Arabe.
Asgjë në qasjen e këtyre vendeve ndaj Iranit nuk ka ndryshuar.
Ata ende e shohin regjimin ekstrem dhe të dhunshëm të Teheranit si një kërcënim të madh për sigurinë e tyre kombëtare; ata ende shpresojnë ta shohin atë të dobësuar dhe të gjymtuar.
Megjithatë, ata janë gjithashtu thellësisht të shqetësuar se një Iran i plagosur, i poshtëruar dhe i dëshpëruar do t’i kundërpërgjigjej atyre dhe jo Izraelit, nëse avionët izraelitë shkatërrojnë ekonominë iraniane.
Irani tashmë goditi fushat e naftës të Arabisë Saudite në vitin 2019.
Fakti që Donald Trump, i cili ishte president amerikan në atë kohë, zgjodhi të mos përgjigjej, la një trashëgimi traumatike në Riyadh.
Ajo u pa gjithashtu me shqetësim të madh në mesin e shteteve të tjera të Gjirit që mund të shënjestroheshin nga iranianët.
Në krye të kësaj frike, ka gjithashtu zhgënjim në rritje midis qeverive arabe për luftërat në dukje të pafundme në Gaza dhe Liban, dhe ndjenjën se partnerët e koalicionit qeverisës ultra-fetar të ekstremit të djathtë të kryeministrit Benjamin Netanyahu po e udhëheqin Izraelin në një drejtim mesianik.
Princi i kurorës saudite Mohammed bin Salman ishte në prag të nënshkrimit të një marrëveshjeje historike me Izraelin pak më shumë se një vit më parë.
Kohët e fundit, megjithatë, ai ka adoptuar një qasje shumë më kritike – siç duket në deklaratat e qeverisë së tij që e lidhin normalizimin e ardhshëm me Izraelin me përfitimet e menjëhershme për popullin palestinez.
Ndoshta e gjithë kjo do të zhduket kur Izraeli përfundimisht të sulmojë Iranin, tapat e shampanjës do të shpërthejnë në Gji dhe dhimbja e shkaktuar Teheranit do të shkaktojë gëzim në Riyadh dhe Dubai.
Megjithatë, tani për tani, miqtë rajonalë të Izraelit po mbajnë një distancë të sigurt – dhe shpresojnë që zjarri të mos arrijë në kufijtë e tyre.
Marrë dhe përshtatur nga Haaretz për Albanian Post
