Një studim i ri zbuloi se seksi mund të ndihmojë nënat e fëmijëve të vegjël të shmangin efektet e dëmshme të stresit, veçanërisht çrregullimet metabolike. Në nënat e fëmijëve me çrregullime të spektrit të autizmit, gjetjet treguan se ato që kryenin rregullisht aktivitet seksual treguan nivele më të larta të hormoneve metabolike të shëndetshme sesa nënat seksualisht joaktive.
Stresi afatgjatë është i rëndë për trupin, duke rritur rrezikun e sëmundjeve të zemrës, diabetit, depresionit, goditjes në tru dhe obezitetit. Ndërkohë, hulumtimet kanë treguar se çdo aktivitet fizik i shtuar mund të ndihmojë në parandalimin e sëmundjeve të tilla.
“Duke marrë parasysh pasojat e dëmshme që stresi kronik mund të ketë në shëndetin metabolik, është thelbësore të eksplorohen faktorët mbrojtës. Si një studiues i marrëdhënieve, unë jam veçanërisht i interesuar se si aspekte të ndryshme të përvojave tona relacionale mund të shërbejnë një rol të tillë mbrojtës”, tha autorja i studimit Yoobin Park, një studiuese postdoktoral në Universitetin e Kalifornisë, San Francisko.
Ajo vazhdoi, “Aktiviteti seksual u shfaq si një kandidat premtues për shkak të efekteve të tij për lehtësimin e stresit dhe ndikimit të tij pozitiv në procese të tilla si gjumi, i cili mund të vuajë për shkak të stresit dhe nga ana tjetër të shkaktojë probleme metabolike. Sipas njohurive tona, asnjë punë e mëparshme nuk ka ekzaminuar nëse aktiviteti seksual mund të zvogëlojë efektet biologjike të stresit, kështu që ky hulumtim ishte i natyrës eksploruese, duke synuar të plotësojë atë boshllëk.
Studiuesit kërkuan 183 gra të moshës 20 deri në 50 vjeç, me të paktën një fëmijë midis moshës 2 dhe 16 vjeç, të merrnin pjesë në vlerësimet e rregullta të shkallës së stresit të perceptuar gjatë dy viteve. Gjatë çdo periudhe vlerësimi, pjesëmarrësve do t’u kërkohet të bëjnë pyetësorë 7-ditorë të ditarit dhe vizita klinike për të mbledhur të dhëna shëndetësore, duke përfshirë mostrat e gjakut për treguesit kryesorë metabolikë, duke përfshirë insulinën, rezistencën ndaj insulinës, leptinën dhe grelinën.
Dy vlerësimet e fundit ishin më të rëndësishmet për hulumtimin pasi ishin të vetmet që u përqendruan në pyetjet rreth seksit, duke pyetur nënat çdo ditë nëse do të ishin përfshirë në aktivitet seksual një natë më parë, ndërkohë që matën edhe për variabla të lidhura si kënaqësia e përgjithshme e marrëdhënieve dhe nivelet e aktivitetit fizik në jetën e përditshme. Ata që raportuan se kishin bërë seks të paktën një herë gjatë periudhës së vlerësimit njëjavor u konsideruan seksualisht aktivë. Pasi u mblodhën të dhënat, gjithsej 101 gra kishin treguar se ishin ose vazhdimisht seksualisht aktive ose vazhdimisht joaktive.
Nënat që kujdeseshin për të paktën një fëmijë me ASD u përfshinë në grupin e “stresit të lartë”, me të gjitha nënat e tjera të caktuara “me stres të ulët”.
Në përgjithësi, nënat shumë të stresuara kishin më shumë gjasa të shfaqnin nivele më të larta të insulinës dhe rezistencës ndaj insulinës dhe nivele më të ulëta të grelinit në krahasim me nënat me stres të ulët – përveç kur aktiviteti seksual ishte një faktor. Krahasuar me grupin me stres të ulët, nënat seksualisht joaktive me stres të lartë dolën shumë më keq se ato që bënin më shumë seks. Në të kundërt, të gjitha nënat seksualisht aktive demonstruan profile të ngjashme metabolike pavarësisht nga grupi i stresit.
