Lëvizja e një fëmije në një shtrat edhe pse të madh është një sfidë e madhe, si për fëmijën ashtu edhe për prindërit, kur fëmija flen me prindërit në një shtrat të përbashkët.

Psikologët theksojnë se kur bëhet fjalë për marrjen e vendimit për t’u zhvendosur në dhomën ose shtratin e tyre, zakonisht ndodh kur njëra nga palët, qoftë prindi ose fëmija, e dëshiron atë.

Nuk ka një periudhë specifike apo moshë specifike të fëmijës për këtë.

Çdo fëmijë është unik dhe nuk ka rregulla të përgjithshme për dhe kalimin në dhomën e tyre për gjumë vetëm.

Kjo është arsyeja pse është e rëndësishme të bëni gjithçka pa u nxituar, por gradualisht, me një bisedë dhe mirëkuptim për nevojat e fëmijëve.

Më shpesh prindërit vendosin të flenë veçmas kur fëmija nuk zgjohet më gjatë natës.

Nëse fëmija është plotësisht i aftë të ndahet, kalimi në dhomën e tij dhe ndarja do të jetë pa dhimbje.

Por, nëse fëmija nuk është ende gati për ndarje, nuk duhet të bëni një tranzicion të papritur, por të filloni procesin e ndarjes gradualisht.

Duhet të flisni me fëmijën, t’i shpjegoni, ta përfshini në rregullimin e dhomës, zgjedhjen e mobiljeve dhe krevatit.

Mendimi i pediatërve është se fëmijët që një vjeç janë plotësisht të gatshëm të qëndrojnë vetëm në dhomë.

Por në këtë rast rekomandohet që dhoma e fëmijëve të mos jetë e izoluar dhe larg dhomës tuaj të gjumit.

Nga mosha katër vjeç, fëmija është më gati për të kaluar në dhomën e tij, ndaj është e rëndësishme që ngadalë të ndërtoni zakone.

Nëse fëmija është mësuar të flejë në shtrat me prindërit, hapi i parë është të mësojë të flejë vetë në shtrat, pa praninë e prindërve.

Në atë tranzicion gradual, mund ta lini derën hapur, me dritën e një llambe ose dritë nga korridori dhe me premtimin se do të jeni aty nëse keni nevojë.

Gjithashtu, për të filluar të mësoheni me gjumin e ndarë, mund t’u lini të vegjëlve një lodër të preferuar me të cilën do të bien në gjumë dhe do të flenë me të.