Që prej kalimit te Mallorca, sulmuesi kosovar ka qenë i mrekullueshëm duke pasur rol kyç në suksesin e skuadrës spanjolle.
Muriqi ka dhënë një intervistë të gjatë për gazetën spanjolle “Ultimahora” ku flet për vështirësitë e fëmijërisë, sukseset dhe problemet në La Liga. Ai e pranon hapur se liga spanjolle është raciste.
Për më shumë lexoni intervistën e plotë:
Le të flasim për ju. Si ishte fëmijëria juaj në Kosovë?
“Ishin ditë që askush nuk duhet të jetonte, jo vetëm një fëmijë, por asnjë njeri. Kishte gjëra shumë të këqija. Na u desh të iknim nga shtëpia jonë për të jetuar pesëdhjetë njerëz në një dhomë për muaj të tërë. Ishte e çuditshme dhe kur shoh tani që ka vende në luftë më duket fatale, sepse njerëzit vuajnë shumë. Fëmijëria ime filloi kështu. Pastaj, kur isha gjashtë vjeç, babai im vdiq dhe unë duhej të mbijetoja. E lashë shkollën dhe fillova të punoja. Më duhej të vendosja: ose shkollë ose futboll. Dhe duke qenë se më pëlqente shumë futbolli, e lashë shkollën. Nëna ime ishte shumë e shqetësuar, sepse ishte një vendim shumë i rrezikshëm. Gjithmonë them se kam pasur shumë fat që kam arritur këtu, sepse ishte pothuajse e pamundur që dikush nga Kosova të bëhej futbollist. Por dy shokët e mi, njëri është në Napoli (Amir Rrahmani) dhe tjetri në Galatasaray (Milot Rashica), dhe unë pata fatin ta bëja. Kam punuar shumë, por më duhej të kisha shumë fat dhe e kam“.
A ju shqetëson që qeveria spanjolle nuk e njeh Kosovën?
“Shumë, më shqetëson shumë sepse kjo do të thotë se familja ime ose miqtë nuk mund të vijnë këtu. Duhet të marrësh vizë nga Maqedonia, por del se vizat janë vetëm për maqedonasit. Unë vetë pata shumë probleme me lejen e qëndrimit dhe arrita në një pikë që thashë: Do të flas me klubin dhe po iki. Në fund mund të rregullohej. Gjithashtu nuk më pëlqen që LaLiga nuk na njeh. Një gjë është politika dhe një tjetër, sporti. Pastaj flitet shumë për ‘Jo për racizmin’, por ky është racizëm. Sporti duhet të shërbejë për të bashkuar njerëzit, jo për t’i ndarë ata”.
Çfarë dëshire do të dëshironit të përmbushnit me përzgjedhjen tuaj?
“Do të doja të luaja një kampionat evropian apo një Botëror me Kosovën”.
Ai tashmë është në nivelin e golashënuesve të mëdhenj në historinë e Mallorcas. Çfarë ndjen?
“Është një nder të jesh në këtë listë, nuk më intereson sa gola. Me njerëz si Guiza, Etoo, Arango apo Aduriz. Si sulmues sigurisht që dua të shënoj shumë, por Guiza, për shembull, mendoj se ai shënoi 27. E njoh mirë sepse isha në Turqi dhe mbaj mend që nga këtu shkoi në Fenerbahçe. Shpresoj të shënoj më shumë, por gjëja e parë është që Mallorca të fitojë. Nëse skuadra fiton dhe unë shënoj, kjo është gjithçka që më duhet”.
Nga golat që keni shënuar këtu, cilin e mbani?
“Unë them gjithmonë se qëllimet janë si fëmijët, nuk mund të mbash vetëm një dhe të refuzosh të tjerët (qesh). Me siguri do të qëndroja me atë të Espanyolit, sepse ishte jashtë zonës dhe ishte shumë e vështirë për të shënuar. Dhe nuk e them këtë sepse e bëra. Mendoj se ka qenë më e mira”.
Thoni të vërtetën: cili shok skuadre ju jep asistimet më të mira?
“(Qesh). Dani më ka dhënë disa, Kang mendoj se tre të tjera, Pablo një, Jaume Costa… Kur arrin atje, nuk shikon kush është atje. Ju vetëm kaloni topin në zonë dhe zakonisht unë jam. Nëse shënoj, mirë, por nëse jo… Tani mund ta them sepse i di gjithçka më mirë. Ne luajmë pak më shumë në mbrojtje dhe nuk kemi shumë mundësi për të arritur në fushë, kështu që nuk më intereson kush është. Nëse kroson mirë, do të ketë një mundësi të mirë për të shënuar”.
Në Lazio shënoi një gol në 46 ndeshje. Këtu, me dy ndeshje më pak, ai ka 18. Pse?
“Mallorca ma ktheu buzëqeshjen, gëzimin, gjithçka. Ajo që më ndodhi në Itali ishte mbi të gjitha faji im. Kur shkon në një klub të madh, duhet të bësh diçka tjetër, sepse para meje kisha Ciro Immobile, i cili u nderua me Këpucën e Artë dhe ishte e vështirë të hyja në vendin e tij. Kur kisha mundësi të luaja, nuk e bëra mirë, me të vërtetë. Dhe as mua nuk më prisnin si këtu. Kur erdha pata shumë dyshime: duhej të ndryshoja ligën, vendin, gjuhën, mentalitetin. Në fund vendosa dhe që në ditën e parë më pritën me gëzim, kjo më befasoi shumë. Njerëzit qeshën, më kuptonin si lojtar. Tifozët e Mallorcas më vlerësuan shumë, jo vetëm për golat e mi, por për mënyrën se si luftova”.
Në ndeshjet tuaja të para kishte një moment kur njerëzit u çmendën për të parë se si e festonit një rivënie.
“Ishte kundër Athletic, në ndeshjen time të tretë duke numëruar atë në Kupë. Ata më kishin mbështetur shumë për tre ndeshje, ne po fitonim dhe aty doli luani që kisha brenda”.
Çfarë ndodhi verën e kaluar me transferimin që s’u realizua te Bruges?
“Ata nuk ishin profesionistë, megjithëse nga jashtë dukej si një klub i madh. Gjithçka u bë shumë shpejt, nuk e besoja. Dhe kur arrita atje me agjentin tim, nuk ishte askush nga klubi dhe ne nuk kishim as një hotel. Unë tashmë doja të shkoja atje. Në analizat mjekësore erdhi vetëm një mjek dhe kur shkova të firmosja, edhe pa njeri nga klubi, më thanë që nuk i kisha kaluar analizat. Fillimisht u tremba dhe më pas pashë që ishin justifikime sepse donin të ndryshonin kushtet e transferimit duke kërkuar vetëm një transferim. Ishte një manovër për të ulur çmimin e operacionit. Por falë tyre tani jam këtu. Më pas më thanë se ka pasur probleme me lojtarë të tjerë. Unë as nuk e di se si janë ata. Shpresoj që ata të zbresin në të tretin vend në tabelë”.
Cila është ëndrra që dëshironi të përmbushni te Mallorca?
“Ta fitoj Kupën, me të vërtetë. Nuk dua të them se është e lehtë, por e kemi më afër se gjërat e tjera dhe do të ishte një ëndërr të fitonim Kupën e Mbretit me Mallorca”.
Çfarë mendoni për Javier Aguirre (trajneri)?
“Ai erdhi me gëzim. Ajo që më pëlqen shumë tek ai është se kur ai bën shaka, ne të gjithë bëjmë shaka. Por kur ai bëhet serioz, të gjithë duhet të jemi serioz ose të vret. Ai ka përvojë, di gjithçka për La Liga, lojtarët, mentaliteti i tij. Është faji i tij që jemi kështu tani. Ai ka ndryshuar shumë gjëra dhe është për meritë e tij që kemi qenë në mes të tabelës gjatë gjithë sezonit”.
Jeni mësuar akoma me gjqytarët spanjoll?
“Jo, jo (bëhet serioz). Unë nuk jam mësuar me të. Unë thjesht përpiqem të qetësohem sepse nëse zemërohem do të shoh kartonë të kuq çdo ditë. Gjyqtarët duhet ta lënë futbollin të luajë pak. Ata nuk më quajnë faull, por sapo përpiqem të kërcej më thonë të kundërtën. Unë flas me ta dhe u shpjegoj se nëse kam rënë në tokë është sepse diçka ka ndodhur. Të mos keqkuptohet, por nuk shoh njeri që mund të më shtyjë të më hedhë. Dhe më thonë: “hajde Muriqi, je më i fortë, duhet të mbash pak”. Unë mbaj, por deri ku? Nuk e di nëse ende nuk më besojnë apo jam unë, nuk e di si duhet të kërcej sepse ka shumë lojtarë që e montojnë filmin. Në Twitter pashë diçka në lidhje me statistikat e kartave dhe Liga ishte e para deri tani. Kjo nuk mund të jetë. Duhet të ketë pak hapësirë për luftë. Ky është edhe futbolli”.
A do të vijë ndonjë klub tjetër për t’ju kërkuar këtë verë?
“Nuk është sekret që agjenti im merr oferta, por ideja ime është të qëndroj këtu deri në fund të kontratës. Unë kam gjetur vendin tim. Unë luaj, shënoj dhe kam shokë të mirë. Si futbollist dhe si njeri nuk dua më shumë. Ideja ime është të ndihmoj Mallorcan për të vazhduar në La Liga dhe për të hyrë në Evropë në vitet e ardhshme. Kjo do të ishte e mrekullueshme. Nuk ndodh gjithmonë dhe nëse klubi mund ta bënte me mua, do ta doja”, përfundoi ai në intervistën e gjatë.
