Kreu i qeverisë Edi Rama ka dhënë një intervistë për revistën gjermane ZEITmagazin, ku ka folur për shumë aspekte, si për jetën politike ashtu edhe për atë private.
“Kjo intervistë me kryeministrin e Shqipërisë, Edi Rama, ka një histori. Pasi unë, gazetari i ZEIT, Stefan Willeke, publikova një artikull në maj 2024, në të cilin e përshkrova Ramën e nevrikosur duke u munduar me kompjuterin e tij në zyrë, ai më telefonoi dhe u ankua për më shumë se 20 minuta.
Ishte pothuajse i pandalshëm. Si mund ta kisha menduar ta portretizoja në një mënyrë kaq të shtrembëruar! “Nuk po më fyen vetëm mua, po fyen edhe Shqipërinë”, tha ai.
A nuk e dija unë se çfarë përparimesh të mëdha po bënte vendi në teknologjinë e informacionit? Dhe pastaj kryeministri u paraqit si një njeri i paaftë të lidhë një kabllo kompjuteri?
“A e dini se nga çfarë përbëhet një gënjeshtër e madhe?”, pyeti ai dhe iu përgjigj vetes: “Jo një mijë gënjeshtra të vogla, por një mijë gjysmë të vërteta të vogla”. Tha: “Më prishe ditën me artikullin tënd”. “Tani dua t’ju prish ditën me telefonatën time”.
Më në fund, ai përmendi se Shqipëria ishte një vend bujar. Do të isha i mirëpritur atje edhe në të ardhmen. Shqipëria është Edi Rama, dhe Edi Rama është Shqipëria – kjo ishte përmbledhja e fjalimit të tij të gjatë. Kështu që kisha pak shpresë se Rama do të pranonte një intervistë. E kontaktova. Disa minuta më vonë, ai më dërgoi një mesazh zanor me humor të mirë.
“Je njeri i mirë”, tha ai, “një njeri i ndershëm”. Jeta është e shkurtër, shumë e shkurtër për të mbajtur mëri”. Ndërsa po largohej, më quajti “miku im”.
Edi Ramës duhet t’i jepni merita, zotëron një aftësi të mahnitshme për ndryshim. Ai e ka qeverisur vendin që nga viti 2013 dhe në maj fitoi përsëri zgjedhjet, duke filluar mandatin e tij të katërt”, shkruan revista gjermane.
Rama është pyetur edhe për episodin e dhunës në vitin 1997.
Pjesë nga intervista:
A të ndihmoi forca jote fizike kur dikush u përpoq të të vriste në vitin 1997?
Ky ishte mendimi i mjekëve që më trajtuan. Sulmi ndaj meje ishte shumë brutal.
Sulmi ndodhi në Tiranë. Ishit 32 vjeç, lektor në akademinë e arteve dhe një nga intelektualët luftarakë që u përball me autoritetet në artikuj gazetash. Vendi ishte në prag të trazirave serioze politike në atë kohë.
Ndodhi më 22 janar 1997. Po kthehesha në shtëpi me të dashurën time dhe një nga miqtë e mi. Në atë kohë, jetonim në një apartament të vogël në një periferi. Ishte një natë e ftohtë pas një stuhie shiu, dhe Tirana ishte një qytet krejtësisht tjetër atëherë. Energjia elektrike ndërpritej rregullisht dhe natën rrugët ngjanin me vrima të zeza. Pak para se të arrija në shtëpinë ku jetoja, u shfaqën dy silueta të errëta. Në fillim, mendova se njoha një nga burrat që mbante një rrotull letre: një nga studentët e mi, një lloj bodybuilder-i. Por jo, ai po mbante një shufër hekuri brenda rrotullës së letrës. Rashë përtokë nën goditjet dhe u përpoqa ta mbroja të dashurën time duke e mbajtur pas shpine me të dyja duart. Pashë dritat e llambave me vaj që ndizeshin në dritaret e shtëpisë dhe mendova: “Kaq ishte, jeta ime mbaroi”.
Burrat më lanë të shtrirë në baltë, me sa dukej i vdekur. Gjaku më rridhte nga fytyra dhe goja ime ishte gjithashtu plot me gjak. Kisha disa çarje në kokë dhe hundë.
Kush ishin këta burra?
Ende nuk e di saktësisht. Por e di që ishte një tentativë vrasjeje nga shërbimi sekret i presidentit të atëhershëm. Isha përpjekur të organizoja një peticion duke i bërë thirrje qeverisë të jepte dorëheqjen. Në spital, mjeku që më trajtonte më tha: “Pa fizikun tënd të mirë si atlet, gjërat do të kishin shkuar keq. Edhe gjatësia jote të ndihmoi; nuk more një goditje të mirë”. /Top Channel/
